Hilversum | in de Tweede Wereldoorlog
Lopen op historisch grond, getuigenisverhalen beleven van toen.
Oude Haven
Mijn broer en ik gingen koloen stelen van de Duitsers. Zij warenaangelegd in de oude haven van Hilversum. Mijn broer en ik stopten ieder een paar kolen onder ons shirt. Wanneer we terug naar huis wilden lopen, werd mijn broer staande gehouden.
Gelukkig sprak ik een woordje Duits. Ik vertelde de Duitse soldaat dat we het nooit meer zouden doen. Wij waren allebei acht jaar oud. Mijn broer gaf de kolen terug en wij konden terug naar huis. Toen we terug naar huis liepen, schreeuwde hij ons nog na: "en kom nooit meer terug!" De kolen onder mijn shirt heeft hij nooit ontdekt...
Johanna van den Bedum - Debbe
Voordat de gemeenteraad op 29 oktober 1940 besloot om in de Oude Haven de zand- en zoutbunker te bouwen, werden de middelen om de gladheid te bestrijden opgeslagen op verschillende plekken. In een niet voldoende afscheiden plek in een gebouw van de gemeentereiniging lagen gemiddeld 40m3 zout en 150 m3 zand. Op de gemeentewerf lag ongeveer 7m3 zout en bij de post aan de Violenstraat ruim 3m3 zout. Bij dreigende gladheid werden op verscheidene plekken in de gemeente zandhopen aangelegd. De jaarlijkse behoefte in een normale winter was toen zo’n 80m3 zout en 800m3 zand. In de strenge winter van 1939/1940 werd echter 280m3 zout en 800m3 zand gestrooid.
Het grote bezwaar van deze wijze van opslag was
dat er niet in voldoende hoeveelheden op een zelfde plaats kon worden bewaard. Zand en zout konden op de beschikbare plekken maar beperkt gestapeld worden. Zelfs voor een normale winter was de opslag onvoldoende, zodat er steeds moest worden bijgekocht, meestal tegen hogere prijzen. Daarom achtten b. en w. het in 1940 noodzakelijk dat een geschikte bergplaats voor het zand en zout werd ingericht. Overigens werden er boven het verblijf van de opzichter in de Oude Haven nog drie kleinere bunkers gemaakt. Het argument was dat de opzichter dan een behoorlijke gronddekking zou hebben bij luchtalarm. Het was immers oorlog.
Dankzij het natuurlijke hoogteverschil op de kop van de Oude Haven konden de vrachtwagens beneden in de Oude Haven gemakkelijk en snel gevuld worden met zout. Als die vrachtwagens vervolgens via de steile toegangsweg richting Havenstraat moesten rijden, leverde dat nog wel eens problemen op. Daarom werd die toegangsweg altijd als eerste gestrooid.